Midden in de nacht komt er een appje binnen; “Ik denk dat het begonnen is”. De weeën komen al regelmatig en de verloskundige gaat ze zo bellen. Ik sta gelijk op scherp, van haar vorige kindje beviel ze binnen anderhalf uur dus het zou maar zo eens heel snel kunnen gaan. Ik zet het geluid van mijn telefoon nog iets harder zodat ik zeker weet dat ik nergens doorheen slaap. Nouja van slapen komt niet heel veel meer terecht. Anderhalf uur later komt de verloskundige langs en constateert al 3 centimeter ontsluiting. De afspraak is dat ik rond de 5 centimeter ontsluiting die kant op rij dus dat zou maar zo eens snel kunnen gaan. Rond 5.00 uur besluit ik naar beneden te gaan, mijn man is ook wakker en samen worden we rustig wakker met een bakje koffie bij de openhaard. De kinderen slapen allemaal nog dus een straf is het niet om vroeg op te staan vandaag. De tas met alle spullen staat klaar, vanaf het moment dat iemand 38 weken zwanger is ben ik oproepbaar en zorg ik er voor dat ik elk moment weg kan, dat geeft rust, ik hoef dan ook niet te checken of alles wel in de tas zit.

Alsof het zo moest zijn

Helaas lijken de weeën opeens af te nemen en iets na 7 uur krijg ik een berichtje dat het helemaal gestopt is en de verloskundige huiswaarts keert. De kinderen zijn inmiddels wakker en druppelen langzaam naar beneden. De oudste 3 moeten naar school. En de jongste 2 worden door ons aangekleed en aan het ontbijt gezet. 

Met ons zoontje van 3 gaat het niet zo goed, afgelopen weekend heeft hij opgenomen gelegen in het ziekenhuis en vandaag lijkt het wel alsof hij doof is. Hij hoort niet wat we zeggen en kijkt ons glazig aan als we tegen hem praten. Als we luider zijn naam roepen en vragen of het goed gaat krijgen we alleen een “Wat ? Huh?” terug. We maken ons zorgen en besluiten later op de ochtend de arts te bellen. Na overleg met de kinderarts besluiten ze dat we ons weer moeten melden op de spoedeisende hulp. Een geluk bij een ongeluk dat ik niet die ochtend weg ben gegaan voor de bevalling, alsof het zo moest zijn.

Op de spoedeisende hulp

Net na de middag arriveren we op de spoedeisende hulp als ik een berichtje krijg: “de bevalling zet door en het gaat opeens heel erg snel!”. Ik heb geen tijd om te reageren, ons zoontje wordt onderzocht en ligt voor pampus op het ziekenhuisbedje. Ik baal ontzettend dat het me niet gaat lukken bij de bevalling te zijn maar dit heeft momenteel prioriteit en ik probeer me neer te leggen bij het feit dat ik dit aan me voorbij moet laten gaan. “Alweer”, gaat er door me heen want de bevalling van een aantal weken geleden kon ik ook al niet af maken. Veel tijd om na te denken is er niet want we richten ons volledig op ons zoontje. Na een aantal onderzoeken en een stuk of wat gezichten die we inmiddels hebben gezien is de conclusie dat hij waarschijnlijk “doof” is doordat hij nog steeds enorme hoofdpijn heeft. Ons zoontje mag mee naar huis en gelukkig is mijn man vrij dus een paar uur later verlaten we de spoedeisende hulp weer.

De adrenaline neemt toe

In de auto vis ik mijn telefoon weer uit de tas, ik had verwacht dat ik al een berichtje zou hebben dat de kleine geboren is maar er is niks meer binnen gekomen. Ik app om te vragen hoe het gaat en krijg een berichtje terug dat ze nog steeds bezig is. Mijn man en ik kijken elkaar aan. “ga alsjeblieft” zegt hij. Ik twijfel. En ons zoontje dan? Mijn man verzekert mij dat ik niet meer voor hem kan doen dan dat hij dat kan voor onze zoon en drukt me op het hart dat hij alles onder controle heeft thuis. 

De adrenaline neemt direct weer toe en ik besluit te gaan, met een dubbel gevoel maar mijn man heeft gelijk. Onze zoon is in goede handen bij hem en ik hoef me nergens zorgen over te maken. 

Ietwat gestrest kom ik aan bij het huis, hopelijk ben ik nog steeds op tijd want we zijn inmiddels een aanzienlijke tijd verder. Zo stil mogelijk kom ik binnen, de verloskundige en 2 kraamverzorgsters staan in de slaapkamer. De aanstaande mama ziet er vrij relaxed uit en heeft alles onder controle. Tussen de weeën door wordt er zelfs nog gekletst en gelachen en de sfeer is fijn. In die fase is het mooi om naast de emoties en weeën die er zijn ook wat details vast te leggen. De dopler waarmee er naar het hartje van de baby wordt geluisterd, de tas met instrumenten die klaar staat, het babypakje dat moeder zelf gemaakt heeft, het wiegje, een bordje met eten, het glas water wat ernaast staat en de tv met het nieuws van vandaag die op de achtergrond aan staat. Met dit soort foto’s kun je uiteindelijk het complete verhaal opnieuw vertellen en juist dat is zo mooi aan geboortefotografie. Het zijn de dingen die langs je heen gaan, waar je niet bij stil staat maar die zo fijn en mooi zijn om later weer terug te zien.

Pijnlijke herinneringen

Al snel komt de aanstaande moeder steeds meer in haar eigen wereldje. De weeën worden heftiger en duren langer. Tot nu toe heeft ze staand alles op kunnen vangen maar ze kiest er voor om toch te gaan liggen. Haar man ligt bij haar en is muisstil. Ook de andere aanwezigen zijn stil en houden zich op de achtergrond. Zo zachtjes mogelijk maak ik af en toe een foto. Haar man legt zijn hand op haar been, een prachtig plaatje is het gevolg. Gelukkig heeft mijn camera een stille modus, ik moet er op dit moment niet aan denken dat je het geklik hoort van een camera. 

Het is zo bijzonder om ´vanaf de andere kant´ naar een bevalling te kijken. Ik verwonder me over de kracht die een vrouw heeft en voel me vereerd dat ik dit mag fotograferen. 

Toen ik zelf tijdens mijn zwangerschap mijn zoontje verloor was er een fotograaf van het ziekenhuis die foto´s kwam maken. Iets waar ik zelf niet mee bezig was op dat moment maar wat in alle opzichten zo ontzettend waardevol is geweest. Daardoor heeft hij voor altijd een gezicht gekregen en is het niet alleen helpend voor de verwerking maar is het ook een moment geworden waar ik ondanks alles altijd weer naar toe terug kan gaan.

Lang om er bij stil te staan heb ik gelukkig niet want ik wordt weer terug gezogen in het hier en nu, de persweeën zijn begonnen. Bij elke wee sta ik op scherp met mijn camera om ´het´ moment niet te missen. Tussendoor schiet ik wat mooie plaatjes van moeder die ondanks de heftigheid van de weeën toch even naar haar man kijkt met een mooie glimlach. Haar man die haar probeert te ondersteunen tijdens de weeën door iets tegendruk te geven aan haar been. De persweeën duren lang en lijken niet heel veel te doen, moeder draait op handen en knieën om het proces wat te vergemakkelijken. Wat een kracht, wat een leeuwin ! Ik heb nu al diep respect voor deze moeder en hoe ze zich een weg hierdoorheen baant.

Het is werkelijk waar een wonder

Uiteindelijk draait ze zich terug op haar rug en dan gaat het snel. Met wat extra hulp van de verloskundige en de kraamverzorgster wordt het hoofdje geboren. Wauw ! Bij de volgende perswee pakt ze zelf het kindje aan en binnen no time ligt er een prachtig kindje op haar borst, een dochter !

Mama en papa nemen de tijd hun prachtige dochter te bewonderen terwijl de verloskundige wat checks doet. Als de placenta geboren wordt neemt ze uitgebreid de tijd om er van alles over te vertellen, wat is dit toch bijzonder en zo interessant. 

Al snel worden grote broer en zus gebeld en mogen ze hun zusje komen bewonderen. Wat zijn ze trots ! De oudste 2 heb ik al een paar keer eerder gezien. Bij het intakegesprek en ook bij de zwangerschapsshoot die we nog hebben gedaan. Ze herkennen me en trots laat grote zus de tekening zien die ze voor haar pasgeboren zusje heeft gemaakt. Mijn hart loopt over van geluk, geluk dat ik dit heb mogen doen en dat ik dit vanaf de zijlijn heb mogen meemaken. Stil check ik mijn telefoon, thuis gaat gelukkig alles goed en ons zoontje ligt lekker te slapen. Nadat we met zijn allen een lekker patatje naar binnen hebben gewerkt vertrek ik moe maar voldaan naar huis.

Thuis heeft mijn man een kopje thee voor me gezet, de openhaard staat aan en de kindjes slapen. Ook voor hem was het een lange en vermoeiende dag maar als team hebben we dit mogelijk gemaakt. Zonder hem zou ik mijn dromen niet waar kunnen maken.

Met een gevoel van puur geluk val ik op de bank in slaap.